Μπεϊντάρης Ν.
Στην αθλητική πρακτική η κράμπα προκαλείται από μειωμένη ροή του αίματος στους λειτουργούντες μυς και αποδίδεται στην αδιάκοπη απελευθέρωση ασβεστίου στα μυϊκά ινίδια από το σαρκοπλασματιό δίκτυο (Κλεισούρας, Εργοφυσιολογία, 1997). Μπορεί να αποφευχθεί με κατάλληλη διατροφή και τροφές πλούσιες σε Κάλιο όπως οι μπανάνες ή ο φρέσκος χυμός πορτοκαλιού. Επίσης με την προσθήκη αλατιού στο φαγητό μας, διότι με την εφίδρωση που δημιουργείται κατά την παρατεταμένη κολύμβηση υπάρχει απώλεια υγρών και ιχνοστοιχείων δια μέσω της αφυδάτωσης που πρέπει να αναπληρωθούν.
Η ενυδάτωση, εκτός από νερό και με ηλεκτρολύτες, μπορεί να γίνει πριν και μετά την άσκηση. Όμως κατά τη διάρκεια της άθλησης η ενυδάτωση επιτυγχάνεται ταχύτερα, με κρύα υποτονικά έως ισοτονικά διαλύματα που περιέχουν ηλεκτρολύτες (Κ, Νa, Mg, Cl) και γλυκόζη, διότι προωθούνται πιο γρήγορα από το στομάχι αυξάνοντας την απορρόφηση από το έντερο (McArdle D., Katch I, Katch L.).
Αυτό συμβαίνει επειδή η άσκηση αναστέλλει την αιμάτωση του στομάχου και έτσι δυσχεραίνεται η πέψη τόσο των υγρών όσο και των στερεών τροφών. Ακόμα οι διατάσεις είναι απαραίτητες έτσι ώστε οι μύες να αποκτήσουν τη βέλτιστη ελαστικότητά τους και να διευκολυνθεί η ομαλή αιματική ροή κατά τη διάρκεια της κολύμβησης.
Σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων κραμπών και έπειτα από αιματολογικές εξετάσεις συνίσταται η λήψη Καλίου και Μαγνησίου. Ειδικά στην κολύμβηση οι κράμπες προκαλούνται κυρίως : α) σε αγύμναστους αθλητές κατά την έναρξη της δραστηριότητας της κολύμβησης, β) στους γυμνασμένους αθλητές έπειτα από επαναλαμβανόμενες υψηλές εντάσεις, γ) από κακή ενυδάτωση ή λανθασμένη διατροφή, γ) από μία κίνηση ή άσκηση που δεν είχε προηγουμένως ξαναγίνει (όπως π.χ. κολύμβηση με πέδιλα)
