Μπεϊντάρης Ν.
Τα παιδιά και οι νέοι παρουσιάζουν τα ίδια φαινόμενα προσαρμογής σε επιβαρύνσεις αντοχής, όπως και οι ενήλικες (Kolher, 1997). Σήμερα οι κολυμβητές μικρής ηλικίας-περίπου 10 ετών, καλύπτουν πολλές φορές ίσως και περισσότερα από 2.5km σε κάθε προπονητική μονάδα. Αυτό δεικνύει την υπερφόρτισή τους, χωρίς αυτή να στηρίζεται σε υγιή επιστημονικά ερείσματα. Τα παιδιά στην πρώτη δεκαετία της ζωής τους έχουν κυρίως μυϊκές ίνες βραδείας συστολής, ενώ δεν αρέσκονται σε εντάσεις που επιφέρουν αύξηση του γαλακτικού οξέος, διότι αυτή παρεμποδίζεται λόγω της ελλείψεως του ενζύμου φωσφωφρουκτοκινάση σε επαρκή ποσότητα (Κλεισούρας-Kindermann et al, 1978).
Σύμφωνα με τους Schmucker, Hollman και Ulmer μέχρι την ηλικία των 10 ετών, δεν είναι εφικτή η ανάπτυξη της αερόβιας ικανότητας μέσω της προπόνησης. Αντίθετα οι Gurtler, Kohler, Kindermann et al., πιστεύουν ότι τα παιδιά με μια σωστή παρακίνηση, μπορούν να ανταπεξέρθουν πολύ καλά σε εντάσεις κοντά στην κρίσιμη περιοχή του αναερόβιου κατωφλιού για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Επίσης αντιφατικοί ήταν οι Gurtler και Gartner, οι οποίοι απέδειξαν την δυνατότητα ανάπτυξης της αντοχής σε παιδιά ηλικίας 8 ετών. Τέλος η γαλακτική οξείδωση αυξάνεται στην εφηβεία και στα 20-30 χρόνια φτάνει στο υψηλότερο σημείο(Κindermann, Keul, Reindell, 1976).
Για να έχουμε μία σωστή ανάπτυξη των αθλητών μας πρέπει να γίνεται μία σωστή βασική προπόνηση όταν είναι μικροί, έτσι ώστε να ενισχύεται η πολυπλευρικότητα τους και για να μην επιβαρύνονται πέραν των λειτουργικών τους ορίων. Αυτό θα τους καταστήσει ικανούς να μη “χαθούν” ως αθλητές, όπως συνήθως συμβαίνει στην ελληνική κολύμβηση με αθλητές οι οποίοι μικροί έκαναν πολύ καλές επιδόσεις και όταν μεγάλωσαν η αθλητική τους εξέλιξη δεν ήταν η αναμενόμενη.
Σημαντική σημείωση: “Στο ερώτημα πόσες φορές πρέπει να έρχεται ένα παιδί μικρής ηλικίας η απάντηση είναι σύνθετη, διότι η βιολογική και η χρονολογική ηλικία μπορεί να μην συμβαδίζουν. Σε αδρές γραμμές οι ηλικίες 4 έως 4,5 ετών μπορούν να αθλούνται 2 φορές την εβδομάδα και οι ηλικίες 5 ετών και άνω μπορούν αθλούνται 3 φορές την εβδομάδα, όριο το οποίο είναι και το ελάχιστο για τις απαραίτητες αερόβιες προσαρμογές.
Κατόπιν σταδιακά, προοεδυτικά και πάντα με εισήγηση του προπονητή, ο οποίος διαβλέπει και το ποσοστό που η τεχνική κατάρτιση δύναται να βοηθήσει, μπορεί ένα παιδί να αθληθεί με μεγαλύτερη συχνότητα την εβδομάδα ή με μεγαλύτερη διάρκεια στην προπόνηση (όγκος προπόνησης) ή με μικρότερα διαλείμματα (πυκνότητα προπόνησης) είτε με διαφορετικές εντάσεις.“
